iki kişilik bi uçurum

kullanılmış, eski bir uçurum aldım kendime
gün ortasında durup korkusuzca saate baktığınız yerden
henüz kendisini çağırdığım bir ismi yok
yeri de yok şimdilik hiçbir haritada
günü gelir de kenarında bulursam diye kendimi
bir iki de ağaç edindim bu defa kadınlarınıza çiçek aldığınız yerden
koca bir atlas sediri ve birkaç okaliptüs

sırf unutmayın diye
sırf bari nasıl öldüğümü hatırlayın diye ölümüm için şarkılar aradım
(hani şu bazı sahneleriyle akıllarınızda kalan filmlerdeki gibi)
bana kalsa sessiz sedasız bir kuş taklidiyle ayrılırım aranızdan
ama siz gürültüyü, siz müziği seversiniz
bu yüzden sizler için bir şarkı seçtim ray charles’ten

…

ne zaman diye sorup haddinizi eskitmeyin
uçurumum yeterince eski
şu şiire gelene kadar nasıl beklediysem ben sizi
siz de öyle bekleyeceksiniz
önce elleriniz kuruyacak, bir yaprak gibi düşecek kollarınızdan
sonra gözleriniz seçemez olacak uzaktan size doğru gelen birini
anneleriniz vazgeçecek sizi eve çağırmaktan
ve bundan sonra hep yalnızken söyleyecek türkülerini babalarınız
seslenseler de baksam diye dövüneceksiniz
ama çağıran olmayacak sizi
ç a ğ ı r ı l m a y a c a k s ı n ı z , tıpkı kardeşim yakup gibi
tıpkı ben gibi

âh ki yakup, kırdığım aynalar kadar güzel yakup
uçuruma bile benim gözlerimle bakıyor
benim seçtiğim ölüm ile veda ediyor güvercinlerine
sırtının kamburuyla yani benimle gitmeye kuruyor saatini
yakup’un gönlü elvermez belki
ama ben isterdim teker teker itmek sizi uçurumdan
ama üzgünüm
bu uçurum iki kişilik