kaç kez kırılırsa bir kadın boynu, hem de tam öpüldüğü yerden, o kadar sevmeliydin beni,
çünkü benim kırılıp kaynamayan tek yanım sendin.
gece üçü bekleyişlerim, paslı bir makasın ağzında daldığım düşlerim, ellerimdin ve yol ayrımlarında hiç şüphesiz koşacağım kaderim.
bunca köksüz bir hikayeyi ömrünün neresine sığdıramadın, sen başka bir göğsün kafesinde uykuya dalarken ben suskunluğunun içinden titreye titreye çıkmaya çalıştım, bu gece sen öldün, o kadar öldün ki sana geleceğim yolları bile öldürdün, oysa bütün bağlarım tam saat yedide kopmuşken yüzün yeni gün heyecanı gibi soluma vuruyordu.
çünkü geleceğini bildiğim o gün senin uçsuz bucaksız adınla başlıyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder